3 آوریل 2023- مطالعه ی اخیر که به صورت آنلاین در مجلهMaternal-Fetal & Neonatal Medicineمنتشر گردید، نشان داده است که انسولین قبل از بارداری، قند خون ناشتا(FBG) و مقاومت به انسولین می توانند به عنوان نشانگرهای اولیه برای پیش بینی بروز دیابت بارداری(GDM) استفاده شوند.

محققان نوشتند: اندازه گیری نشانگرهای زیستی قبل از بارداری ممکن است برای پیش بینی دیابت بارداری مفیدتر از مقادیر این نشانگرها در ابتدای بارداری باشد. بنابراین، چنین تحلیل‌هایی باید در بررسی‌های سلامت مسیر قبل از بارداری گنجانده شود تا زنان در معرض خطر بالا برای دیابت بارداری در بارداری‌های بعدی شناسایی شوند.

دیابت بارداری حالتی از عدم تحمل گلوکز است که می تواند در هر زمانی در دوران بارداری تشخیص داده شود و معیارهای تشخیص دیابت در زنان غیر باردار را ندارد. این یک عارضه شایع بارداری است که به طور بالقوه باعث پیامدهای نامطلوب سلامتی کوتاه مدت و بلندمدت برای مادر و کودک می شود. علاوه بر این، دیابت بارداری با افزایش خطر ماکروزومی، زایمان به روش جراحی و اختلالات فشار خون در دوران بارداری مرتبط است. این بیماری هزینه های پس از زایمان و قبل از زایمان را افزایش می دهد. در دراز مدت، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی (بیماری های قلبی عروقی) و اختلالات متابولیک را در مادر و نوزادش افزایش می دهد. بنابراین، پیشگیری زودهنگام از دیابت بارداری برای کاهش خطر پیامدهای نامطلوب بارداری و خطر قلبی متابولیک پس از بارداری در زنان و کودکان در طول زندگی بسیار مهم است.

با توجه به پیشینه فوق، دکتر سورا الواش، و همکارانش از دانشگاه کوئینزلند، در بریزبن، در استرالیا، با هدف تعیین برخی نشانگرهای زیستی خون قبل از بارداری برای پیش‌بینی دیابت حاملگی، این مطالعه را انجام دادند.

برای این منظور، محققان از داده های زنان شرکت کننده در مطالعه ی  Mater-University of Queensland Study of Pregnancy (MUSP)  برای بررسی ارتباط آینده‌نگر بیومارکرهای خون قبل از بارداری و خطر GDM در زنان استفاده کردند. یک مدل رگرسیون لجستیک چندگانه، شانس تجربه GDM را توسط نشانگرهای زیستی خون تخمین زد.

نویسندگان یافته های زیر را گزارش کردند:

· در میان 525 زن وارد شده در این مطالعه، شیوع دیابت بارداری 7.43 درصد بود.

· خطر ابتلا به دیابت بارداری در بین زنان چاق(نسبت شانس 2.4)، دارای قند خون ناشتا بالا(نسبت شانس 2.2)، انسولین بالا(نسبت شانس 1.1)، افزایش مقاومت به انسولین(نسبت شانس 1.2) و لیپوپروتئین با چگالی کم(نسبت شانس 0.2) قبل از بارداری بالاتر بود.

·  تنظیم نتایج برای عوامل مخدوش کننده ی بالقوه، مانند سن، وضعیت تاهل، و BMI، این ارتباط را به طور قابل توجهی کاهش نداد.

این یافته‌ها نشان داد که مقاومت به انسولین، غلظت انسولین و قند خون ناشتا، پیش‌بینی‌ کننده های مستقل دیابت بارداری هستند. بنابراین، نویسندگان پیشنهاد کردند که زنانی که قبل از بارداری دچار مقاومت به انسولین و دارای قند خون ناشتای بالایی هستند، باید تحت نظارت قرار گیرند و توجه بیشتری به پیشگیری از دیابت داشته باشند.

نویسندگان توضیح دادند: نتایج ما نشان می دهد که تغییرات پاتوفیزیولوژیک مربوط به تنظیم قند خون، که ممکن است منجر به دیابت بارداری شود، قبل از بارداری وجود دارد و به سادگی توسط بارداری در زنان مبتلا به GDM ایجاد نشده است.

آنها نتیجه گیری کردند که در مطالعات طولی آینده باید ارتباط بین این بیومارکرها قبل و در طول بارداری با GDM بررسی گردد. علاوه بر این، مطالعات بیشتری برای تعیین مناسب ترین استفاده از بیومارکرهای خونی قبل از بارداری مورد نیاز است.

منبع:

https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/pre-pregnancy-fasting-blood-glucose-insulin-and-insulin-resistance-independent-predictors-of-gdm-109482